Interwencja kryzysowa, czyli jak zmusić kogoś do leczenia swojego uzależnienia?

Interwencja kryzysowa, czyli jak zmusić kogoś do leczenia swojego uzależnienia?

Wyrażenie interwencja kryzysowa brzmi groźnie i poważnie. Nie kojarzy się z niczym miłym. W przypadku nagłego pogorszenia stanu zdrowia wzywa się do chorego pogotowie ratunkowe, dzwoniąc pod numer alarmowy 112. Jeżeli ktoś nagle znajduje się w sytuacji przerastającej możliwości poradzenia sobie z zastaną sprawą to mówi się o wystąpieniu zjawiska kryzysu w czyimś życiu. Nie jest ważne czy sytuacja wywołująca kryzys jest obiektywnie trudna. Liczy się tylko to w jaki sposób odbiera ją osoba będąca w danej sytuacji. Każdemu kryzysowi trzeba przeciwdziałać. Dlatego interwencja kryzysowa pomyślana została jako rodzaj pogotowia, prowadzonego przez opiekę społeczną w Polsce dla osób będących w trudnej sytuacji psychicznej i bytowej. 

            W pogotowiu ratunkowym pracują ratownicy medyczni. Interwenci kryzysowi udzielają fachowej pomocy w wyspecjalizowanych instytucjach, zwanych ośrodkami interwencji kryzysowej. Organem prowadzącym taki ośrodek jest powiat. Każdy mieszkaniec, niezależnie od osiąganego dochodu, może skorzystać z bezpłatnej porady i pomocy interwenta kryzysowego. Pomoc udzielona w pierwszych 72 h po zaistnieniu sytuacji kryzysowej jest najbardziej skuteczna. W interwencji kryzysowej najważniejsze jest zabezpieczenie bieżących potrzeb osoby w kryzysie (np. noclegu lub wsparcia emocjonalnego). Interwencję kryzysową wprowadzono również między innymi po to, aby sytuacje kryzysowe nie powodowały u osób w kryzysie długotrwałych i negatywnych konsekwencji np. przewlekłego stresu pourazowego (PTSD). 

            Codzienne życie z osobą czynnie uzależnioną od alkoholu, narkotyków, leków czy hazardu pełne jest nieoczekiwanych wydarzeń i większych lub mniejszych kryzysów. Z czasem członkowie rodziny osoby uzależnionej przyzwyczają się do przewlekłego stanu kryzysowego w swoim otoczeniu. Przyzwyczajenie to odciąga wszystkich zainteresowanych, w tym samą osobę uzależnioną, od podjęcia decyzji o konieczności podjęcia leczenia. Zdarza się jednak tak, że zachowanie osoby uzależnionej staje nieznośne i rodzina szuka pomocy w dramatycznym dla siebie momencie. System interwencji kryzysowej pomyślany został również z myślą o rodzinach osób uzależnionych. 

            Sami uzależnieni bardzo rzadko szukają wsparcia i pomocy u interwentów kryzysowych. Wynika to z samej natury uzależnienia. Negowanie przez pacjenta uzależnionego potrzeby leczenia jest typowym objawem. Najczęściej to członkowie rodziny osoby uzależnionej próbują ją ratować. Na początku starają się przekonać co do zasadności leczenia. Z czasem rodzina zaczyna naciskać. Chcą zmusić członka rodziny do poddania się leczeniu. Rzadko się to udaje. Częściej rodzina odpuszcza, a chory zostaje sam ze swoją chorobą. 

            Prawda jest taka, że trudno jest zmusić kogoś do terapii swojego uzależnienia. Decyzja o choćby czasowym zaprzestaniu picia/ćpania/grania musi pochodzić od samej osoby uzależnionej. Warto jednak podjąć próbę pomocy osobie uzależnionej. Skorzystanie z pomocy ośrodka interwencji kryzysowej przez członka rodziny osoby uzależnionej jest krokiem w dobrą stronę. Interwent udzieli informacji na temat możliwych form pomocy zarówno dla całej rodziny jak i dla samej osoby uzależnionej. 

Chorego można motywować do leczenia między innymi przez zgłoszenie go do Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Organ ten posiada stosowne kompetencje  do wszczęcia postępowania administracyjnego wobec osoby uzależnionej od alkoholu o sądowe zobowiązanie do leczenia w ośrodku terapii uzależnień. Niestety w przypadku innych uzależnień niż alkoholowe nie można prosić Gminnej Komisji o pomoc. Do dyspozycji rodziny osoby uzależnionej pozostaje procedura Niebieskiej Karty, ale tylko kiedy osoba uzależniona stosuje wobec nich przemoc. Osobę uzależnioną można również zachęcać do podjęcia terapii uzależnienia we współpracy z pracodawcą osoby chorej. Możliwość utraty pracy może zadziałać motywująco na osobę uzależnioną. 

Niezależnie jednak od decyzji osoby uzależnionej odnośnie leczenia swojej choroby to warto skorzystać z pomocy ośrodka interwencji kryzysowej kiedy zachodzi taka potrzeba. Sama interwencja nie jest jeszcze psychoterapią, ale pierwszym krokiem na drodze zdrowienia ze skutków uzależnienia kogoś bliskiego. 

Rate this post